ویلای دشت ۴۰ تجربه ای است برای رسیدن به زندگی ایی بیرونی – درونی در اقلیمی سرد . اینکه چگونه می شود بیرون از ساختمان بود و برف و باران را تجربه کرد اما همچنان در امان بود . و یا داخل بود و ارتباط حسی ، بصری و روانی امن خود را با بیرون از دست نداد. اینکه چگونه می شود مرز بین داخل و خارج را در مسیر رسیدن به آزادی بیشتر کمرنگ کرد .

در شروع طراحی بواسطه کشیدگی زمین در راستای شمالی جنوبی(طول ۵۰ در عرض ۲۰ متر) این امکان فراهم بود که برای ایجاد احساس نزدیکی بیشتر با منظر شمالی ، لکه گذاری ساختمان در همین راستا گسترش یابد.

در ادامه با ایجاد برش موربی در طول ساختمان علاوه بر آنکه دید به منظر شمالی به عمق ساختمان رسید سقفی بروی سایت شکل گرفت که حضور فیزیکی انسان در زمان بارش برف و باران یا استفاده از گرمای مطبوع میانه ی روز را (در عین محفوظ بودن از تابش مستقیم خورشید) محدود به داخل ساختمان نکند. و تا عمق بیشتری از سایت ، امکان این حضور فراهم شود.

در قسمت جنوبی حجم نیز با ایجاد محفظه ای شیشه ای، قرار گرفتن دیوار سنگی ضخیم در پشت آن و بازشوهایی در بالاو پایین ( راهکار معروف به دیوار ترومب) می توان انرژی حرارتی تابیده شده در طول روز را ذخیره و برای گرم کردن ساختمان در شب مورد استفاده قرار داد.

در انتها نیز با پرهیز از صاف یا پله ای کردن سایت ( برخورد معمول در مواجهه با زمین های شیبدار) مسیرهای دسترسی افقی و عمودی به صورت رمپ در آمدند تا با ایجاد حرکتی نرم و راحت در تمام پروژه امکان رسیدن به احساس آزادی بیشتر تقویت شود.