اختصاصی پایگاه خبری فضای نو : رسانه تخصصی طراحی داخلی
کتاب جدید امیر بانی مسعود با عنوان «ایران و نمایشگاه‌های جهانی : از غرفه ۱۸۶۷ پاریس تا پاویون ۲۰۲۰ دوبی» توسط انتشارات کسری به چاپ رسید.
فهرست
یادداشت مؤلّف
سپاسگزاری و قدردانی
فصل اوّل: تاریخچه‌ی شکل‌گیری نمایشگاه‌های جهانی
فصل دوّم: نمایشگاه‌های جهانی در ادبیات مکتوب ایرانیان
فصل سوّم: ایران در نمایشگاه‌های جهانی
دوره‌ی قاجار
نمایشگاه سال ۱۸۵۱ لندن، بریتانیا؛ نمایشگاه سال ۱۸۶۷ پاریس، فرانسه؛ نمایشگاه سال ۱۸۷۳ وین، اتریش؛ نمایشگاه سال ۱۸۷۸ پاریس، فرانسه؛ نمایشگاه سال ۱۸۸۳ آمستردام، هلند؛ نمایشگاه سال ۱۸۸۹ پاریس، فرانسه؛ نمایشگاه سال ۱۸۹۳ شیکاگو، آمریکا؛ نمایشگاه سال ۱۸۹۴ آنوِرس، بلژیک؛ نمایشگاه سال ۱۸۹۷ بروکسل، بلژیک؛ نمایشگاه سال ۱۹۰۰ پاریس، فرانسه؛ نمایشگاه سال ۱۹۰۴ سِینت لوئیس، آمریکا؛ نمایشگاه سال ۱۹۰۵ لی‌یِژ، بلژیک؛ نمایشگاه سال ۱۹۱۰ بروکسل، بلژیک؛ نمایشگاه سال ۱۹۱۳ خِنت، بلژیک؛ نمایشگاه سال ۱۹۱۴ لیون، فرانسه؛ نمایشگاه سال ۱۹۱۵ سان فرانسیسکو، آمریکا
پهلوی اوّل
نمایشگاه سال ۱۹۲۶ فیلادلفیا، آمریکا؛ نمایشگاه سال ۱۹۳۰ آنوِرس/لی‌یِژ، بلژیک؛ نمایشگاه سال ۱۹۳۵ بروکسل، بلژیک؛ نمایشگاه سال ۱۹۳۹-۱۹۴۰ نیویورک، آمریکا
پهلوی دوّم
نمایشگاه سال ۱۹۵۸ بروکسل، بلژیک؛ نمایشگاه سال ۱۹۶۷ مونترئال، کانادا؛ نمایشگاه سال ۱۹۷۰ اُساکا، ژاپن؛ نمایشگاه سال ۱۹۷۴ اسپوکن، آمریکا؛ نمایشگاه سال ۱۹۷۵ اُکیناوا، ژاپن
جمهوری اسلامی
نمایشگاه سال ۱۹۸۵ تْسوکوبا، ژاپن؛ نمایشگاه سال ۱۹۹۳ دائجون، کره‌ی جنوبی؛ نمایشگاه سال ۱۹۹۸ لیسبون، پرتغال؛ نمایشگاه سال ۲۰۰۰ هانوفِر، آلمان؛ نمایشگاه سال ۲۰۰۵ آیچی، ژاپن؛ نمایشگاه سال ۲۰۱۰ شانگهای، چین؛ نمایشگاه سال ۲۰۱۵ میلان، ایتالیا؛ نمایشگاه سال ۲۰۱۷ آستانه، قزاقستان؛ نمایشگاه سال ۲۰۲۰ دوبی، امارات متّحده‌ی عربی
ارجاعات و یادداشت‌ها
منابع به زبان فارسی
منابع به زبان بیگانه
منابع تصاویر
نمایه
یادداشت مؤلّف
نمایشگاه‌های جهانی/اِکسپوزیسیون/اِکسپو مهمترین رویدادهای نمایشگاهی دنیا هستند و حضور در آنها برای کشورهای مختلف موجب افتخار و سربلندی و نیز کسب وجهه‌ی بین‌المللی و حائز اهمیّت و اولویت خاصّ است. «بازار مکاره» شاید تاریخی به قدمت تاریخ تمدّن بشری داشته، امّا آنچه «نمایشگاه جهانی» را، به‌ویژه در عصر مُدرن، مهم و متمایز ساخته، دستاوردهای اجتماعی، اقتصادی، علمی و پیشینهی فرهنگی و دورنمایی‌ست که از پیشرفت کشورها در آنها ارائه می‌شود. علاوه بر همه‌ی این نکات، نمایشگاه‌های جهانی از آغاز محل خودنمایی و اظهار وجود و، به عبارت دیگر، محلّ جولانِ معماران با طرّاحی ساختمان‌ها و غرفههای نمایشگاهی شده‌اند. پاویون/غرفههای نمایشگاهی، به خودیِ خود، نه تنها ساختمان‌هایی تأثیرگذار بر جریان‌ها و سبْک‌های معماری بوده‌اند، بلکه به خودیِ خود بناهای شاخصی به شمار می‌آیند که هر کشور، سیمای فرهنگی و اقتصادی و تکنولوژی خود را در آن به معرض نمایش عموم جهانیان می‌گذارد.
هدفِ دفتر حاضر، که در سه فصل تنظیم شده، آن است تا نهایتاً جایگاه ایران در نمایشگاه‌های جهانی و بین‌المللی تخصّصی را با تأکید بر معماری پاویون/غرفههای ایران به تصویر بکشد. بدین منظور، در فصل اوّل با عنوان «تاریخچه‌ی شکل‌گیری نمایشگاه‌های جهانی» نخست شرحی از سیر تحوّلات نمایشگاه‌های جهان ارائه می‌کند. این فصل با شرح رویدادی دورانساز، یعنی برپایی نمایشگاه سال ۱۸۵۱ لندن، آغاز می‌شود و سپس با تأکید بر نکات مهم و کلیدی هر نمایشگاه، این روند را تا نمایشگاه سال ۲۰۲۰ دوبی تعقیب می‌کند. فصل دوّم با عنوان «نمایشگاه‌های جهانی در ادبیات مکتوب ایرانیان» کوشیده تا نه تنها نخستین آگاهی گروه‌هایی از ایرانیان عصر قاجار درباره‌ی مغرب‌زمین در قرن نوزدهم را به تصویر بکشد، بلکه با تأکید بر نوشته‌های ایرانیان متأخّر به کاوش در نگاه ایرانی به پدیده‌ی نمایشگاه جهانی بپردازد. فصل آخر این دفتر با عنوان «ایران در نمایشگاه‌های جهانی» با محوریّت تاریخ حضور ایران در نمایشگاه‌های جهانی به رشته‌ی تحریر کشیده شده است. در این فصل، ۳۳ نمایشگاه جهانی از سال ۱۸۶۷ تا سال ۲۰۲۰ که دولت ایران در آنها مشارکت رسمی داشته، به صورت موردی با تأکید بر پاویون/غرفههای ایران بررسی شده‌اند. همینجا لازم به یادآوری است که دولت ایران در نخستین نمایشگاه جهانی، یعنی نمایشگاه سال ۱۸۵۱ لندن حضور «رسمی» نداشت، ولی نظر به اهمّیتِ خودِ نمایشگاه (که نخستین اِکسپوزیسیون مُدرن بین‌المللی بود)، و نیز وجود غرفه‌ای با نام «ایران» در «بخش ملل»، این نمایشگاه هم به صورت موردی در همین فصل مورد بررسی مجدّد قرار گرفته است.
