مجموعه ورودی شهرک مهرگان

دفتر معماری زند حریرچی (@harirchi_architects)

 

معماران اصلی: زند حریرچی، محمدرضا نورمحمدی (@mohammadreza.noormohammadi)

کارفرما: آبادگستر مهرگان (@officialmehregan)

تیم طراحی: مهران کربلایی (@mehran_krb)  – وحید صادقی – جیران میرزاجانی  – کسری خدائی (@kasra.khodaei)

طراح دیتیل: سعید مهراد

معماری منظر: معماران زمینه (مریم یوسفی – مرتضی ادیب)  (@contextlogicarchitects)

اجرا: دفتر معماری زند حریرچی، آبادگستر مهرگان

سازه: سهیل مهراد

تأسیسات برقی: آبادگستر مهرگان

تأسیسات مکانیکی: آبادگستر مهرگان

گرافیک: مریم انارکی (@maryam.anaraki)

عکس: استودیو دید (@deedstudio)

مشخصات طرح

محل اجرا: مازندران، رویان، جاده آبپری بعد از پلیس راه، دهکده گردشگری مهرگان

روش ساخت: پیش­ساخته

زیربنا: ۱۷۵ مترمربع

مساحت: ۱۷۵ مترمربع

کانسپت طرح

ما در این پروژه سعی کردیم تا تعریف خود از درون-بیرون، مرز، فرم، کانتکست و عملکرد را با ترکیب عناصر فرم، پر و خالی، نور، متریال، خط آسمان، فضای سبز و سطوح ارائه دهیم، تا ضمن پاسخگویی به نیازهای فیزیکی و عملکردی پروژه، با ایجاد حس تعادل، درنگ، خوانایی و هدایت شنوندگی، تجربه متفاوتی از انتقال به درون را ارائه کنیم. در این پروژه مفهوم شفافیت بنای طراحی قرار گرفته­ است، به همین دلیل فضای ساخته نشده به اندازه فضای ساخته شده اهمیت دارد. این شفافیت در جداره ها به ما این امکان را می دهد که ارتباط بصری میان درون و بیرون فضا را تقویت کنیم و احساس ارتباط با محیط اطراف و تجربه بصری تقویت شود. همچنین، استفاده از شیب طبیعی سایت در ترکیب با عناصر طرح، از سویی باعث در هم تندیگی فرم معماری و محیط شده و از سوی دیگر به ایجاد تناسبات مطلوب در فضا کمک کرده است.

نور

نور به عنوان یک عامل مهم تجربه حس فضا و تاثیرگذار بر احساسات و محیط، با فرم تعامل دارد. فرم می تواند نور را جذب یا منعکس کند و یا آن را پخش کند و تغییر شکل دهد، که این تاثیرات به تجربه کاربران و جذابیت فضاها اضافه می­کند. ما با استفاده از همین تاثیرات در مواجهه اول، تجربه حسی نور و فرم بیرونی بنا، یک چالش بصری برای بیننده پدید آوردیم. هنگامی که در تاریکی شب به بنا نگاه می­کنیم، نور، از داخل فرم­ها را روشن می­کند و جزئیاتی از معماری را که در روز ممکن است مخفی باشد را آشکار می­سازد. این تجربه حسی، عمقی به فضاها اضافه می­کند که با روز متفاوت است.

نورپردازی داخلی ما با ایجاد سایه روشن­های مختلف، ابعاد و عمق فضاهای درونی را بیرونی می­کند. هنگامی که نور از داخل به بیرون می­تابد، زاویه­ها و لبه­های ساختمان به وضوح مشخص می­شوند و حس فرم­ها تشدید می­شود. این سبک نورپردازی می­تواند به عنوان راهنمایی برای ورود عمل کند و جزئیات معماری مانند جداره­های شفاف، بر ساختمان تاکید کرده و تجربه منحصر به فردی از فرم و نور را دید می­آورند که با حرکت و تغییر پرسپکتیو این تجربه لحظه به لحظه تغییر خواهد کرد. به این ترتیب، درک ما از کالبد بنا در روز و شب متفاوت خواهد بود و باعث می­شود تا با شیوه­ای تازه و معنادار فضا را درک کنیم.