اختصاصی پایگاه خبری فضای نو : رسانه تخصصی طراحی داخلی
زمانمندی و تاریخمندی موزه در تجربه دیدار فضایی
نویسنده: آرتور امید آذری[۱]
یادداشتی به بهانه بازدید از موزه هنرهای معاصر به همت رسانه فضای نو و نویسنده در تاریخ جمعه ۱۰ تیرماه ۱۴۰۱
حضور در فضاهای معماری چه ضرورتی دارد؟ پاسخ به این سوال در گرو تشریح درک فضا و اتمسفر هر فضاست. کشف قلمروهای حسی به واسطه حضور در بناست. تجربه چند حسی از مکان های زمانمند واجد ارزش است. یوهانی پلاسما درباره ” لمس جهان” می گوید؛ ” تمامی ادراکات حسی از جمله بینایی ضمیمه هایی بر حس لامسه اند و مختص به غشای پوست می باشند؛ تمامی تجارب احساسی ما وجوهی از لمس کردن هستند و به همین علت با حس لامسه در ارتباطند. تماس با دنیای پیرامون از طریق مرز جدا کننده ما با آن صورت می گیرد. ” اشلی مونتاگو در ستایش حس لامسه او را متمایز از سایر ادراکات و منشا ادراک حواس بینایی، شنوایی، بویایی و چشایی است. بنابراین یافتن این قلمروهای حسی تنها از طریق حضور در فضا و لمس بناست. با این تفکر همراه با دوستداران به چنین اندیشه هایی به دیدار موزه هنرهای معاصر رفتیم.
از ابتدا به دنبال تجربه چند حسی بنا بودیم. به محض ورود سادگی و خلوص بنا حس دعوت کنندگی را در ذهنمان تداعی کرد، باریکه های نور که از میان صفحات سخت و زمخت بتن عبور کردند و خود را به میانه های فضا رساندند، سرمای بتن، خشنی آن در مواجهه با پوست و تماما تصویرهایی ناب را در ذهنمان ساخت. حرکت از وید اصلی را شروع کردیم و خودمان را به مسیرها سپردیم، کنشگری بدن با فضا، فضا با اثر. همچون شهری پر ماجرا و در نهایت خود را در حیاط یافتیم در میانه های آثاری کانسپتچوال و مینمیال. حضور در فضا از دیرباز الهام بخش معماران بوده است. درک روح فضا در بناهای معماری حائز اهمیت است. قرار گرفتن در فضاهای داخلی موزه می تواند یک درک چند حسی را در کاربر ایجاد می کند. سردی و زمختی سطوح بتنی بوی نم و صدای آب و خش خش قدم زدن در پس هاله ایی از نور و سایه ها در ذهن مخاطب خاطره و رویا ها را می سازد و در ذهن مخاطب آگاه به دانش معماری تیدیل می شود. بازخوانی مسیرها، راه وها و گالری ها به واسطه حضور در موزه برای هر معماری ارزشمند است.
[۱] دکتری تخصصی، مولف، معمار