سازماندهی تعداد زیاد کارکنان شرکت به نسبت متراژ کم طبقات در کنار خواست کارفرما برای طراحی به صورتی که اتاق مجزایی برای کارمندان در نظر گرفته نشود چالش های طراحی در شروع کار را شکل دادند.

اما طراحی به صورت باز (open space) با توجه به بخش های اداری مختلف شرکت و تعداد زیاد کارکنان باعث ایجاد تداخل در عملکردها، از دست رفتن حریم کاری افراد و بهم خوردن آسایش روانی آنها می شد . به این ترتیب رسیدن به تعاملی سازنده بین ساختار پلان باز و ساختار پلانِ اتاق اتاق  به گونه ای که مزایای هر کدام در جهت پوشش معایب دیگری قرار گیرد تلاش اصلی طراحی را شکل داد.

در همین راستا با طراحی ساختاری دوناتی شکل برای میزهای کار این امکان فراهم شد که با محصور کردن فضای داخل آنها با پره هایی عمودی پوششی نسبی برای کارمندان ، تجهیزات و وسایل مجموعه بوجود آید.در ادامه چرخش پره ها در مسیر منحنی میزها امکان دیده شدن فضای پشت را فقط در زاویه دید عمود بر آنها ( آن هم محدود به فضای خالی همان چند پره) میسرکرد. به این ترتیب علاوه بر ایجاد حریم بصری برای کارمندان و کاستن از شلوغی محیط ، فضایی برای استراحت بین کار و گفتگوهای درون گروهی نیز شکل گرفت .