تصاویر خانه مریم بانو به دوران کودکی ام مربوط اند، دورانی که جز دنیای کودکانه دغدغه ای دیگر نداشته ام. هنوز می‌توانم چوب های حصار ورودی را بر دستانم لمس کنم، چوب‌هایی باران خورده و من آن را هر بار وقت ورود به خانه لمس میکردم. آن حصار چوبی هنوز هم برای من نشانه‌ی ورود به جهانی سرشار از حال و هواها و بوهای گوناگون است. هنوز صدای سنگ ریزه‌های کف حیاط را زیر پای ‌ام به یاد می‌آورم، صدای خواهر و بردارهایم را می‌شنوم که در حیاط مشغول بازی هستن و صدای مادر که مثل همیشه صدایمان می‌زند. کمی جلوتر میروم و وارد مطبخ مادر میشوم همه چیز مطبخ معمولی بود، مثل هر مطبخ معمولی دیگر. هیچ ویژگی خاصی نداشت. و شاید درست به همین دلیل  است که تصویرش چنین نازدودنی در خاطرم نقش بسته است. فضای این اتاق برای همیشه با تصور من از آشپزخانه پیوند خورده است.

حال دلم میخواهد ادامه دهم و از پله ها بالا روم و به تلار خانه برسم. فضایی که بین آن و محیط پیرامونش هیچ حصاری وجود نداشت و چه زیبا طبیعت اطراف را به آغوش کشیده بود. تلار که روزگاری  شاهد دورهمی های خانواده بود و دستگاه پاچال که همیشه در گوشه تلار قرار داشت و مادر برای بافت چادر شب از آن استفاده می‌کرد هنوز هم صدای پاچال همراه با صداهای خنده هایی که در تلار می‌پیچید در ذهنم است فضایی که شاید بیشتر زندگیمان در آن جریان داشت.

چنین خاطراتی از خانه سبب شده تا به ساخت بوتیک هتل مریم بانو بپردازیم تا بتوانیم خاطرات دوران کودکی را در آن احیا کنیم. تلاش می‌کنیم دوباره همان فضای غنی را بیافرنیم، فضایی که از حضور ساده‌ی چیزها آکنده است و هر چیز در آن جا و فرم درست خود را دارد. گرچه در آن میان نمی‌توانیم رد هیچ فرم خاصی را بیابیم، اما نشانی از غنا و آکندگی در آن  هست که باعث می‌شود احساس کنیم این صحنه را پیشتر هم دیده‌ام. حال آن‌که می دانیم همه چیز جدید و متفاوت است، و هیچ اشاره‌ی مستقیمی به یک اثر معمارانه‌ی آشنا در آن نیست که بتواند آن حال و هوای پرخاطره را  ملال انگیزکند..

بوتیک هتل مریم بانو در استان گیلان-رودسر در زمینی با مساحت ۴۴۵ متر مربع با زیر بنایی برابر با ۹۵ مترمربع در سه طبقه طراحی و در حال ساخت است. در طراحی بوتیک هتل مریم بانو تلاش بر آن بوده است که با بکارگیری دکوراسیون داخلی خاص طرح جدید فراهم نموده.