رستوران جوان هنرور(سالنهای پذیرایی زیرزمین)

           موقعیت و چالش های پروژه

رستوران جوان هنرور با سابقه ای ۴۰ ساله در محله  نازی آباد تهران  واقع شده و در آن محدوده، دارای نامی خوش ‌به لحاظ کیفیت غذایی و قیمت مناسب می باشد. این ساختمان شامل: طبقه همکف، طبقه دوبلکس، دوطبقه آشپزخانه و زیر زمین است. تیم طراحی پس از شناخت نیازها، معضلات و آسیب‌ها با همکاری متخصصان در زمینه معماری، سازه و هویت، برای رستوران برنامه ریزی انجام دادند که با بازسازی سالنهای پذیرایی شروع شد. پس از گفتگوها ومصاحبه هایی که با کارفرما انجام شد، داستان برند رستوران جوان به همراه لوگو و پالت رنگی آن تولید شد و اساس ایده های فرمی و ترکیب های رنگی پروژه شد. داستان این پروژه روایت زندگی حاجی، صاحب رستوران جوان است که از روستایی در شیراز فعالیت خود را شروع کرده که با تلاش به تهران آمده و در نهایت رستوران جوان هنرور را تاسیس کرده است.

از اساسی ترین مسائل پروژه بخش مقاوم سازی بود. در روند اجرایی با سازه ای مواجه بودیم که در میان سه سازه دیگر احاطه شده بود. در این مرحله دسترسی مجزا به لبه های سازه قدیمی وجود نداشت که طراحی و اتصالات خاصی برای آن در نظر گرفته شد. همچنین سازه های قدیمی و سازه های ساختمان همجوار، با این چالش مواجه بودند که چطور نیرو و بار ساختمان را به یکدیگر وارد نکرده و فونداسیون‌ها در زلزله به صورت مجزا عمل کنند، که درنهایت به صورت مجزا محاسبه و اجرا شد. تیرها تعویض شدند و به دلیل اینکه بار مرده و زنده همچنان در ساختمان بود به شمع زنی و اجرای متفاوتی از سازه نیاز داشتند.

            طراحی و اجرای پروژه

در ابتدای بازسازی، تصمیم بر این شد تا زیرزمین رستوران که در این مجموعه نقش تالار پذیرایی را ایفا میکند، بازطراحی و بازسازی شود. این پروژه شامل زمینی با قطعات مختلف بوده که در طی سالیان متمادی به رستوران اضافه شده، که بدین سبب، دارای چالش های طراحی و سازه ای بسیاری در حین کار بوده است. زیرزمین مجموعه، شامل تالارهای پذیرایی، سرویس بهداشتی و آشپزخانه بود که با پیشنهادهای طراحی، قرار براین شد تا دستگاه پله، قسمتی ازانبارها وآسانسوری که بلااستفاده مانده بود، حذف شود و به مساحت این فضا اضافه شود.همچنین، در طبقه همکف، زمینی وجود دارد که در حال حاضر به این بخش از رستوران سرویس میدهد. درطرح توسعه‌ی پروژه، اینگونه برنامه ‌ریزی شده است تا سالن دوم ادامه پیدا کرده و مساحت بیشتری را شامل شود.

سالن پذیرایی رستوران جوان در ابتدا شامل دو سالن زنانه و مردانه بود که پارتیشنی این دو فضا را از هم جدا میکرد. افراد از دستگاه پله ای دو طرفه در ابتدا وارد فضای مردانه میشدند و بدون اینکه فضای مشخصی جهت راهنمایی افراد باشد تصمیم میگرفتند که در سالن مردانه بمانند یا به سالن دیگر بروند. ورودی این سالنها فضایی تنگ و ناخوانا بود که افراد در ابتدای ورود دچار سردرگمی میشدند.

پس از بررسی نیازها ایده اصلی سالنهای زیرزمین بر اساس جابه جایی ورودی پله انجام شد. این دستگاه پله که تاثیر بسیار مهمی در تقسیم فضایی دارد از حالت U  شکل به حالت خطی تغییر کرده  و پس از رسیدن به طبقه پایین به گشودگی  بزرگی که فضای لابی در نظر گرفته شده میرسد. این فضا بخش مرکزی پلان است که نقش هدایت کاربران و تقسیم فضایی را ایفا مینماید و به بخشهای مختلف دسترسی دارد. در طراحی سالنها و پذیرش از فرم های همخوان با هویت و داستان پروژه استفاده شد و سعی شد با ایجاد ریتم، فضایی یکپارچه تولید شود. از فضای زیر پله به عنوان آب‌نما و دیوار سبز استفاده شد تا طراوت و شادابی لازم در فضا ایجاد شود. سالنهای این رستوران به صورتی جایگذاری شده اند که بتوان در یک زمان برای دو مراسم استفاده شوند. با حذف کف های کاذب و سقفهای قدیمی ارتفاع کف تا سقف سالنها به نسبت قابل توجهی افزایش یافت. در سقف سالنها از نورهای خطی استفاده شده است. همچنین گوشه های سقف به صورت قوس به بالای سقف کاذب رسیده است و لاین‌های نوری در جهت عرض سالنها قرار گرفته اند تا به واسطه تاثیر بصری ای که دارند عرض سالن بیشتر احساس شود. این لاینهای نوری حداقل مصرف انرژی را داشته و لوکس نوری لازم برای سالنها را تامین میکنند. میز کانتر لابی نیز با رنگ مکمل دیوارپوشها طراحی و با چوب و ورق های برنجی ساخته شده است.

در طراحی این پروژه از قوس ها و فرم‌هایی استفاده شده که در عین سادگی بتواند حس نوستالژیک این رستوران را به مخاطب القا نماید. همچنین قسمتهایی ازین داستان به حالتهای انتزاعی در فضاهای مختلف این رستوران استفاده شده که در فاز های بعدی پروژه انجام خواهد شد. به واسطه ماهیت این فضا (رستوران) که هر روزه در آن شست و شو انجام میشودیکی از دغدغه‌های مهم این پروژه، استفاده از مصالحی بود که بتوان آنها را به راحتی تمیز کرد و همچنین مقاومت بالایی در برابر نفوذ آب داشته باشند. همچنین در روند اجرای این پروژه سعی شده از تکنولوژی های به روز برای ساخت مصالح استفاده شود، نمونه ی آن دیوارپوشهای شیاری که به رنگ سبز هستند، از متریال GFRC که بتن با عیار ۸۵۰kg ضد آب است، ساخته شده است. پس از تست های مختلف از متریالهای متنوع، این متریال انتخاب و ساخته شد.

از جمله معضلات دیگر، متریال های قدیمی و بی کیفیت، سقف بسیار کوتاه و قرارگیری سرویس های بهداشتی در محل نامناسب بود که به لحاظ قانونی جزیی از زمین نبودند.

پترن هایی برای ساخت پارتیشن های چوبی و سرامیک کف در بخشهایی از سالنها، لابی و سرویسهای بهداشتی با ایده گرفتن از روایت پروژه طراحی شد. همچنین  در سرویسهای بهداشتی آینه های مسی با فرم بیضی شکل و روشویی های مختص این سرویسها طراحی و ساخته شد.

سیستم تاسیسات مورد استفاده در این پروژه فن کوِئل سقفی تو کار است و سعی شده کمترین ارتفاع ممکن از سقف پایین بیاید. همچنین تمام تاسیسات مربوط به اعلان و اطفاء حریق در نظر گرفته شده است. سیستم تاسیسات قدیمی و تاسیسات جدید با توان متغیر یکپارچه شدند که به لحاظ سنی حدود ۲۵ سال اختلاف داشتند. هیچکدام از لایه های تاسیساتی از منبع های تغذیه، تغییر و تحول جدی ای نداشته و بعضی از قسمتها بازطراحی و به تاسیسات موجود اضافه شدند.