اختصاصی پایگاه خبری فضای نو : رسانه تخصصی طراحی داخلی


پروژه بازسازی
زیرزمین خانه شماره صد

 

  • تیم طراحی معماری:
  • (دفتر معماری زند حریرچی)

معماران اصلی: زند حریرچی | محمدرضا نورمحمدی

تیم طراحی: مهران کربلایی – آمنه ارشد – کسری خدائی
طراح داخلی: بهاره یوسف­شاهی

طراح دیتیل: زیبا گل­مولا

ارائه: مریم انارکی

عکاسی: استودیو دید

 

  • طراح سازه: سهیل مهراد
  • طراح تاسیسات: مجتبی دائمی
  • مجری: دفتر معماری زند حریرچی (سعید سلیمی)
  • کارفرما: بخش خصوصی
  • کاربری: مسکونی
  • مساحت زیربنا: 178 متر مربع
  • مساحت زمین: 354 متر مربع
  • شروع طراحی: بهار 1400
  • خاتمه اجرا: بهار 1401
  • نشانی: میدان هفت تیر، خیابان قائم مقام فراهانی، ضلع جنوبی میدان طومانیان(شعاع)، خیابان خردمند شمالی، نبش کوچه جوادزاده شرقی(هشتم)، پلاک 100
  • سازه: سازه بَنایی تقویت شده به روش شاتکریت دیوارهای بنایی و تقویت سقف طاق ضربی
  • تاسیسات: موتورخانه مرکزی، فن‌کویل‌های سقفی، سیستم گرمایش خورشیدی
  • کاربری قبلی: واحد مسکونی
  • کاربری فعلی: واحد مسکونی
  • وضعیت بنا قبل از بازسازی: غیرقابل سکونت
  • سازه اولیه: ساختمان بنایی غیر مسلح
  • تاسیسات اولیه: کولر آبی، بخاری
  • محدوده مداخلات: تقویت سازه‌ای- اصلاح پلان – نوسازی کامل تاسیسات مکانیکی و الکتریکی – بازسازی کامل نما
  • مهم‌ترین ارزش‌های بنای موجود: بنا یک واحد همسایگی مستقل با قدمت تقریبی 60 سال و طراحی و اجرای آن مربوط به دوره پهلوی دوم است که مهم‌ترین شاخصه آن سن بنا و تاثیر آن بر جداره شهری است.

 

  • ایده طراحی:

بافت اصیل (قدیمی) تهران، مهم‌ترین سند هویتی این شهر است و احیای آن اصلی ترین راه برای حفظ این هویت. هرخانه‌ی بافت اصیل تهران در خود داستان ها و خاطراتی از گذشته را دارد و باز‌زنده‌سازی‌اش به منزله بازگویی این داستان ها و خاطرات برای مردمان امروز و فرداست. خانه های این بافت به مثابه کالبدهایی هستند که علاوه بر ساکنین، هر یک بخشی از تاریخ و فرهنگ شهر را هم در خود جای داده‌اند و زیرزمین این خانه ها نیز  به عنوان بخشی از این کالبد، واجد ارزش و نیازمند توجه‌اند. ما می‌توانیم در باز‌زنده‌سازی این خانه ها، ضمن احترام به میراث گذشتگان، با نوآوری، انعطاف و بهره‌گیری از امکانات و فن‌آوری های نو، این طبقات فرورفته در زمین را  به فضاهای زنده‌ای تبدیل کنیم که با جاری شدن دوباره ی زندگی در آنها، محرکی در جهت احیای هویت تاریخی شهرمان باشند.

در این پروژه، مساله اصلی ما نه تنها بازسازی و احیای یک فضا و حتی نه تنها ایجاد یک اثر معماری واجد ارزش، بلکه رسیدن به یک الگوی ساختاری منعطف، چند وجهی و قابل گسترش و به روز شدن برای ترمیم سکونت در سطح زیرین شهر(زیر زمین ها) است. این الگو به ما این امکان را میدهد که در آینده نیز با تغییر نیازها و شرایط، ساختار را به روز کرده و ضمن حفظ هویت فرهنگی و تاریخی با اعمال تغییرات لازم به نیازهای جدید فضایی پاسخ دهیم و بنا و به تبع آن جداره شهری را زنده نگه داریم.

به‌تعبیر دیگر: در این پروژه، ما به دنبال ایجاد الگویی منعطف و قابل گسترش برای باز‌زنده‌سازی زندگی در سطح زیرین خانه های بافت اصیل مرکز تهران هستیم. ساختاری به‌روز و توسعه پذیر با قابلیت پاسخگویی به نیازهای امروز و آینده ساکنین.