اختصاصی پایگاه خبری فضای نو : رسانه تخصصی طراحی داخلی

تکرارهای تکراری؛ تعامل بین درون و برون
طرح یک سوال در معماری داخلی معاصر
جواد ایرجی
معمار- عضو هیات علمی دانشگاه، عضو هیات رئیسه آکادمی بین المللی تِرامُد

آنچه در مطالعات اولیه مبانی نظری طراحی داخلی و مروری بر تاریخچه مرتبط با آن به دست می¬آید، وجود یک ترکیب بندی “متعادل” در گروه بندی های متفاوت است. این گروه بندی ها می تواند شامل مواردی نظیر ترکیب بندی دوبعدی، سه بعدی، مبلمان، رنگ و نور بوده و وجود “تعادل” در این ترکیب بندی ها از جمله موارد بسیار مهم در یک معماری داخلی “مطلوب” محسوب می شود.
لیکن موردی که در این نوشتار کوتاه سعی بر تاکید آن وجود دارد، طرح سوال و بررسی لزوم وجود تعامل بین ترکیب بندی های مذکور در یک طرح داخلی و برقراری تعادل بین این طرح داخلی و موضوع و کاربری و فضای بیرونی آن می باشد. آن چیزی که شاید دغدغه اصلی در برگزیدن صفت “موفق” برای یک طراحی داخلی در معماری معاصر می تواند باشد.
بررسی ارتباط بین درون و برون در تعریف اصلی یک فاکتور که دارای عنصر درونی می باشد از دیدگاه های متفاوت می تواند بررسی شود و این ارتباط می تواند هم از جنبه های ظاهری و هم از جنبه های معنوی مورد بحث قرار گیرد. سوالی مهمی که آیا طراحی داخلی یک بنا باید به کلیات و معماری بیرونی بنا مرتبط باشد یا خیر.
در راستای پاسخ گویی به این مساله، بررسی موارد از پیش نهادینه شده قابل تامل می باشد. اینکه آیا به تمامیت طرح از منظر طراحی داخلی باید نگریست و یا بسته به کاربری، وسعت، تعریف فضایی و گوناگونی سلولی، هر فضا می تواند شخصیت مستقل خود را داشته باشد. وجود و ایجاد تعامل بین درون و برون در کاربری هایی نظیر ویلا، بیمارستان، مدرسه که شخصیت مستقل و شاید تک-کارفرمایی که کاربرهای متفاوتی دارند در نگاه اول بسیار ساده تر از ایجاد تعامل مذکور در فضاهای چند-کارفرمایی و چند سلولی نظیر مجتمع های اداری و مسکونی به نظر می رسد چرا که مالک هر واحد/سلول از یک مجموعه، صاحب اختیار در طراحی داخلی فضای مستقل خود می باشد، لیکن دغدغه اصلی واژه “اختیار” در این مبحث است. این موضوع می تواند مشابه گوناگونی طراحی نما در هر واحد آپارتمانی در یک منطقه از شهر باشد که شاید وجود موردی چون کمیته نما در کنترل معنای “اختیار” و “همگونی” منظر شهری نقش مهمی را ایفا کند ولی سوال اصلی لزوم وجود چنین کنترلی در طراحی داخلی و تعامل بین درون فضای یک واحد با برون واحد و مجموع و منظری از شهر است.
سوالی که شاید پاسخ عدم نیاز و لزوم به مورد مذکور می تواند به دامن زدن گوناگونی از منظر خوب، “افزایش خلاقیت و نوآوری” و یا از منظر نامتعادل، “ادامه گسترش تکرارهای تکراری” منجر شود.