این بنا در دوره‌ی اول پهلوی و با استفاده از معماری اصیل ایرانی و الگوهای رایج در سال ۱۳۱۰ ساخته شده که در سال ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در طراحی این پروژه در مرحله نخست، قدمت بنا و تاریخی بودن آن مورد اهمیت قرار گرفت و به این گونه با نگه داشتن اصالت بنا، مرمت در اولویت قرار گرفت.

در مرحله بعد طراحی نسبت به نیازهای موجود در فضا و دسترسی‌ها نسبت به کاربری فضا که فوق‌العاده امنیتی می‌بود در نظر گرفته شد. دیواره‌های فلزی و بتنی در پوسته بنا برای ایجاد امنیت فضا بدون هیچ آسیبی به بنا به وجود آمد.

روند طراحی

حل دسترسی‌ها و دیاگرام فضایی و مشخص کردن ابعاد و اندازه نسبت به کاربری هر فضا به این‌گونه شکل گرفت.

1. تعریف ورودی
2. فضای انتظار
3. فضای پیشخوان
4. دسترسی به طبقات
5. اتاق کنترل و خزانه
6. مدیریت

اضافه کردن فضاهایی به صورت الحاقی با استفاده از معماری وضع موجود؛ در نیم طبقه بالا نسبت به معماری آن بنا و در نظر گرفتن متریال‌های موجود فضای سرویس بهداشتی ایجاد گردید.

طراحی و ایده پردازی با استفاده از قوس‌ها و چیدمان آجرها به صورتی که بتوانیم فضا را دوباره احیا‌ کنیم شروع شد. شکل گرفتن فرم و حجم هر فضا نسبت به کاربری و ایده پردازی اولیه در طراحی پروژه صورت گرفت. ایده‌پردازی به این گونه شکل گرفت که چیدمان آجر از یک پارامتر پیروی می‌کند و در طراحی پیشخوان از این پارامتر استفاده شد. فرم این پیشخوان در قالب یک حجم پارامتریک طراحی شد.