کافه سیمرغ  فضایی با الهام از نماد های ایرانی در شهر میلان، طراحی شده است.واژه سیمرغ که در این پروژه استفاده شده است یکی از نام های نمادین در فرهنگ ایرانی است که عطار نیشابوری در این زمینه نیز منظومه ای سروده است. در این مجموعه یک مدول اصلی که از فرم سیمرغ الهام گرفته شده است در بسیاری از جزئیات طراحی از جمله فرم ها و چیدمان فضاها و نورپردازی محیط به کار برده شده است. انتخاب رنگ ها و متریال های استفاده شده در پروژه از پیشینه ی معماری ایرانی برگرفته شده است. از نکات قابل توجه طراحی این کافه ، توجه به فرم های سیال و پویا با الهام از رقص سما می باشد. علاوه بر طراحی فضاهای خدماتی و رفاهی مکان هایی برای نشیمن و اجتماع افراد نیزدر ترازهای متفاوت تعبیه شده است.

متن بلند:

داستان سیمرغ نوشته عطار  نیشابوری، شاهکار ادبیات فارسی است. داستان سفر پرندگان بی شماری از 7 دره است که توسط یک هوپو در جستجوی خدا هدایت می شود. فقط 30 پرنده سفر را کامل می کنند تا آنچه را که در درون خود جستجو می کردند کشف کنند. این داستان کل پروژه ای را که تولد آن حاصل تلفیقی از سیمرغ عطار و مفهوم بذر زندگی است، در بر می گیرد. این پروژه از بازنمایی نمادین سیمرغ و وقایع داستان عطار الهام گرفته شده است.

بذر حیات نماد جهانی خلقت است. نام این الگو فوراً بینشی در مورد معنی و هدف عمیق تر آن ارائه می دهد. در قلب یک الگوی باستانی به نام گل زندگی یافت می شود، یک کیهان شناسی کامل از آگاهی وجود دارد که در این دانه هندسی منحصر به فرد رمزگذاری شده است. بذر زندگی از رابطه 6 دایره در اطراف یکی از آن ها تشکیل شده است. در واقع، 6 دایره همیشه دقیقاً در اطراف دایره هفتم با همان اندازه قرار می گیرند. هر دایره مانند یک قفل و کلید در این الگو قرار می گیرد و یک میدان پویا از روابط هندسی ممکن را تشکیل می دهد که اساسی ترین اشکال خلقت را نشان می دهد. این 7 دایره منعکس کننده چاکراهای ما، رنگ های رنگین کمان و حتی مقیاس های موسیقی هستند! شالوده ای را تشکیل می دهد که بر اساس آن می توان ماهیت نامحدود و فراکتالی زندگی را درک کرد.

سالن کافه سیمرغ شامل 7 منطقه وابسته به هم است که شامل 7 مرحله از خود تعالی است که منجر به گنوسیزم می شود.

هفت وادی که فریدالدین عطار در کنفرانس پرندگان توصیف می کند، می تواند به صورت استعاری هفت فضای رنگارنگ را در کافه سیمرغ ایجاد کند. هر دره با یک طرح روشنایی متفاوت، یک پالت رنگ مواد خاص و یک عطر متمایز نشان داده می شود.

هر یک از شش دره اطراف از 5 اپیس تشکیل شده است. با هم این 30 اپیس که نشان دهنده سی پرنده سی مرغ هستند، شش طاق را ایجاد می کنند که به تالار مرکزی منتهی می شود. گالری دایره ای شکل، دره ها را به سالن مرکزی متصل می کند و در عین حال حس حرکت را ایجاد می کند. با این حال، گالری همچنین سالن مرکزی را از دره ها جدا می کند تا فضایی صمیمی برای لذت بردن از نمایش ها و هنرهای تجسمی ایجاد کند.

سالن اصلی حرکت گالری را ادامه می دهد و فضایی سیال را ایجاد می کند که شبیه چرخش دامن رقصندگان صوفی است. هر میز دارای یک ورودی اختصاصی است و همچنین می‌تواند نمای کاملی از هنر و معماری کافه سیمرغ داشته باشد.

در نهایت، معماری کافه سیمرغ به طاق ها و گنبدهای معماری سنتی ایران بدون تقلید از اشکال تاریخی اشاره دارد. زیور آلات سنتی مانند سرامیک و آینه با پیشرفت های تکنولوژیک مدرن مورد بررسی قرار می گیرند تا معماری ای تولید کنند که به گذشته خود احترام بگذارد اما به آینده نگاه کند.