پانزده علت کمای مجلات معماری در ایران
برخلاف آنچه عموما مطرح میشود ، علت اغماء مجلات معماری در ایران گرامی کاغذ نبود، زیرا اساسا این جراید از ابتدا هم با کاغذ لوکس گلاسه چاپ میشدند و هر مقدار که کاغذ گران میشد ، قسمت آنان افزایش می‌یافت و البته بودند مجلاتی که با تفکرات لوکس گرایی کاذب تا ۵ برابر قیمت تولید به فروش می‌رسیدند.
از نظر حقیر علت واقعی بیهوشی مجلات سلسله اتفاقات و رویه‌هایی نادرستی بود که باید به شکل زیر دسته بندی گردند:
۱) تمرکز بیش از حد بر روی انتشار پروژه به جای تولید محتوای فکری و انتقادی
۲) افزایش سرعت اینترنت در اوایل دهه نود، ظهور تلگرام و اینستاگرام، انتشار سریع و آسان و فراگیر پروژه‌ها در اینترنت
۳) معرفی شناسنامه‌‌ای و ساده آثار به جای معرفی تحلیلی و انتقادی آنها
۴) عدم تربیت منتقدان و صاحبان قلم‌های خاص در طی بیست سال فعالیت که دارای ستون یا صفحه ویژه در مجله باشند
۵) ریزش مخاطبین بدلیل عدم وجود مطالب خاص
۶) عدم توجه به جوانان و پیروی از مد ستاره بازی به جای اعطای فرصت به جوانان و تبدیل شدن به پلتفرم معرفی تفکرات نو
۷) عدم بازاریابی در مقیاس ملی، بازاریابی حرفه‌ای و تولید مجلات مختص مناطق خاص کشور، در برخی مجلات معماری یعنی فقط تهران، یا منطقه یک تهران!
۸) عدم توجه به اقشار معماری مانند دانشجویان ، اساتید علم محور، منویات اعضای سازمان نظام مهندسی
۹) توجه بیش از حد به جایزه و پول محور به جای مسابقات مفهومی و تفکر محور
۱۰) عدم پاسخگویی به پرسشهای ذهنی مخاطبین و منتقدین
۱۱) عدم توجه به حوزه‌های معماری مثل منظر، مرمت، تکنولوژی، انرژی، ابزارهای معماری و…
۱۲) عدم توجه به پوشش رویدادهای معماری و نشر اخبار، عمق بخشی به وقایع از طریق پیگیری اخبار ، عدم تمایل به همراهی با خط اخبار
۱۳) عدم توجه به اصل آموزش همگانی، آموزش معماری و اصول و ارزش‌های آن به مردم
۱۴) عدم توجه به مقوله آموزش معماری و تولید دانش
۱۵) عدم ارتباطات بین المللی، ناتوان از دعوت افراد صاحب نظر در مقیاس جهانی بدلیل شرایط کشور، ناتوان از چانه زنی و پیشبرد کارها در گفتگو با حاکمیت
اما واقعیت آن است که با تمام این تفاصیل، من ترجیح میدهم از کلمه کمای مجلات نام ببرم تا مرگ آنها زیرا باور دارم با رفع این ابهامات، مجلات می‌توانند به چرخه و دکه‌ها برگردند. تجارب جهانی و تفکرات داخلی نشان میدهند که مجلات مزایای رقابتی خود را دارند و هنوز فرصت هست.
منبع تحلیل محتوای مجلات: رساله‌ی دکتری نگارنده
۲۲ آذر ۱۴۰۲