توضیحات :

از معماری گذشته مان قابلیت جا به جا شدن در فضاها و توانایی فضاها برای پذیرش این جا به جایی و تغییر ، و همچنین احساس امن بودن را آموختیم.و از معماری جدید آموختیم که می شود آنچه ضروری نیست را ، نه از زندگی که از فرم کم کرد . و می شود باز با فرم ، اضافه کرد به زندگی آنچه را که ضروری ست .

ویلای ونوش تلاشی است برای استفاده از این آموزه ها.

در صحبتهای کارفرما سه خواسته برای گروه ما پر رنگ تر جلوه گر شد :

 ۱- محدود نبودن به زیربنا در هنگام استفاده از ویلا

۲-اتاقی امن (با توجه به حجم زیاد مهمانها و استفاده کنندگان از ویلا )

 ۳- محرمیت

محدود نبودن به زیر بنا

 برای رسیدن به این خواسته از ساختار پراکنده و جدادر شکل گیری طرح کلی ویلا استفاده شد .به طوری که این احساس منتقل شود به جای داشتن یک ویلا در یک قسمت از زمین ،چند ویلا درچند نقطه  زمین داریم.در ادامه ، فضاهای عملکردی ویلا به ۳ فضای بنیادین هر خانه ای کاهش پیدا کرد :محلی برای پخت و پز، محلی برای خوابیدن و محلی برای دورهم بودن .هر کدام از این عملکردها خود را در این ساختار پراکنده و جدا به صورت لکه ای جدا از باقی عملکردها پیدا کردند.به طوریکه با راهروهایی با قابلیت باز و بسته شدن کامل (برای استفاده از شرایط آب و هوایی متنوع اقلیم شمال کشور و همچنین تداعی بیشتر احساس جدا بودن ویلاها از یکدیگر)به هم ارتباط پیدا کردند .

طراحی بدنه هایی ( با در نظر گرفتن نوع عملکرد فضاها) با قابلیت باز شدن و کم رنگ کردن خط محصور کننده ی لکه های ساختمانی نیز تلاش دیگریست برای رسیدن به خواست اولیه .

این نحوه ارتباط و قرارگیری لکه های ساختمانی ( باز بودن جبهه شمال غربی ویلا) باعث ایجاد جریان بهتر و قویتر باد غالب شمال غربی منطقه بروی سطوح خارجی و داخلی بیشتری از ویلا می شود. که به نوبه خود ، احساسِ بودن در نقاط مختلف ویلا را با آسایش بیشتری همراه می کند.

اتاق امن

 این اتاق نیز بر اساس ایده کلی طرح ، همانند ویلای جدای کوچکی دیده شد. اما در موقعیت قرارگیری و نحوه ارتباط با لکه های دیگر سعی به کم کردن حضور حسی آن شد.

محرمیت

برای این منظور سعی شد ساختار پراکنده و جدایِ کلی طرحاولیه به شکل ساختارهای رو کرده به درون نزدیک شود .کشیده شدن سقفی(منعطف و باز) بر روی کل پروژه نیز تلاش دیگریست در همین راستا .که با توجه به اقلیم شمال کشور بستری برای رشد گیاه بر روی خودفراهم می کند . تا پروژه با جدا نشدن از محیط اطراف خود به حریمی بزرگتر از لکه های ساختمانی تبدیل شود. شاید بتوان گفت آنچه به دنبالش بودیم آفریدن جهانی درونی بود که قدرت ارتباطی باز و امن با محیط بیرون از خود را داشته باشد .

متریال

از ویژگی های منطقه ی ساخت ویلا  بالا بودن آبهای سطحی آن بود. که این امر باعث نفوذ رطوبت به پای دیوار و تبله کردن رنگ در ساختمانهای محلی میشد. به همین دلیل استفاده از دیوارکوب چوبی به ارتفاع حدود یک متر از رایج ترین شیوه کنونی منطقه برای برطرف کردن تاثیر این اتفاق بر جلوه داخلی خانه ها می باشد. در طراحی ویلای ونوش برای پرهیز از رویارویی با این ویژگی زمین و همچنین رطوبت هوای منطقه ، از بتن که متریالی سازگار با رطوبت می باشد استفاده شد . و برای هماهنگی بیشتر آن با ساختمانهای سفید رنگ محلی منطقه و یادآوری کلبه های چوبی سنتی شمال کشور بتن را به رنگ سفید با قالب چوبی پرداخت شده برای رسیدن به سطحی با نقش چوب اجرا کردیم.