اختصاصی پایگاه خبری فضای نو : رسانه تخصصی طراحی داخلی
ایشان حد فاصل سالهای 1357ـ1347 در شرکت ملی ذوب آهن ایران، در اصفهان به عنوان مسئول کارگاه معماری واحد طراحی و شهرسازی مشغول به فعالیت بوده و مسئولیت تهیه و اجرای طرحهای متعددی را در زمینه مجموعه های مسکونی، بناهای عمومی و طرح های شهری بر عهده داشت. پس از انقلاب اسلامی ایران، از سال 1358 ضمن ادامه فعالیت در ذوب آهن، با شرکت خانهسازی ایران و اداره کل مسکن و شهرسازی اصفهان همکاری نمود که تا سال 1367 تداوم یافت. در شرکت خانه سازی ایران مسئولیت سرپرستی واحد طراحی و در اداره کل مسکن و شهرسازی اصفهان به عنوان سرپرست واحد طراحی، طرح جامع شهر اصفهان و طرح منطقه شهری اصفهان را تهیه نمود. سیدهادی میرمیران در اصفهان برای اولین بار مفهوم «منطقه شهری» را به طور جدی مطرح کرد و با ارائه بسیار درخشان طرحی موفق، در فرآیندی سخت و طولانی از جلسات بررسی و تصمیم گیری در کمیته فنی شورای عالی شهرسازی و معماری ایران، توانست ضرورت توجه به مناطق شهری کشور را به منزله عرصه هایی مشخص، مجزا و مستقل در حوزه مدیریت و برنامه ریزی شهری نشان دهد.
ایشان در سال 1367 به همراه گروهی از همکارانش شرکت مهندسان مشاور نقش جهان ـ پارس را تاسیس نمود و به عنوان مدیرعامل و مدیر طراحی تا واپسین روزهای حیات به کار در زمینه شهرسازی و معماری در این شرکت ادامه داد. طی این دوره تهیه طرحهای متعدد معماری و شهرسازی و نیز شرکت پیگیر و فعالانه ایشان در تمامی مسابقات مهم معماری داخلی و بین المللی در کنار موفقیت چشمگیر او در اغلب این مسابقات به عنوان برنده، او را به عنوان چهره شاخص و سرشناس معماری و شهرسازی معاصر ایران مطرح کرد.
زنده یاد مهندس سیدهادی میرمیران در فروردین ماه سال 1385 دارفانی را وداع گفت. به یاد این معمار و هنرمند برجسته کشورمان، بنیادی به نام وی همراه با جایزه معماری میرمیران پایه گذاری شده است که به شکل سالانه برگزار میشود و طی آن به برترینهای رشته معماری ایران جوایزی اهدا میگردد.
برخی عناوین و افتخارات مرحوم میرمیران عبارتند از: دریافت نشان معماری ایران (استاد پیرنیا) در اولین دوره (1379)، دریافت لوح تقدیر جامعه مهندسان مشاور ایران برای شناسایی و معرفی معماری ایران (1380)، برنده جایزه مهراز (1381)، انتخاب شده به عنوان پیشکسوت معماری توسط سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور (1381)، دریافت لقب شهروند افتخاری اصفهان (1383)، دریافت لوح تقدیر و تندیس از جامعه مهندسان مشاور ایران (1383) و دریافت نشان دولتی درجه یک فرهنگ و هنر جمهوری اسلامی ایران
بنیاد معماری میرمیران
انسانهای برگزيده خاصه هنرمندان در طول حياتشان و آنگاه که از دنيا میروند بار رسالتي عظيم را بر دوش دارند؛ که چون میروند، تداوم اين رسالت پايان نيافتنی را به ديگران میسپارند، اين انسانها در طول تاريخ بشريت همگی بار امانتی را بر دوش داشته و متعهد گرديده اند که آن را به اهلش واگذارند؛ بقول حافظ:
«آسمان بار امانت نتوانست کشيد – قرعه فال به نام من ديوانه زدند».
وظيفه آنانی که با آگاهي و شناخت اين بار را بر دوش میکشند، بسيار سنگين تر از ديگران است. آنان کسانی هستند که نه فقط تداوم بخش رسالت گذشتگان و امانتدار آنان میباشند؛ بلکه فراتر از آن زمينه ساز استمرار آن و روشنگر ديگرانی هستند که قرار است هر يک در زنجيره رسالتها نقش قابل توجه و بعضاً امتداد واجد اهميت و استثنايی داشته باشند. معمار و هنرمند بزرگ «مهندس سيدهادي ميرميران» به يقين از آن دسته انسانهايي بود که نه فقط با آگاهی و اعراف بلکه با تعهدی خلل ناپذير، بار امانتی ارزشمند در عرصه معماری و شهرسازی ايران را عاشقانه بر دوش کشيد و آن را پر بار و غنی به مرحله ای سرنوشت ساز از مراحل بی شمار تا سر منزل مقصود رساند، با اين اميد که مرحله يا مراحل ديگری را با همان قدرت و صلابت توسط «اهلش» طی کند تا به تکامل و بلوغ ماهوی برسد. اينک، ما، کسانيکه از اين واقعه شگرف مطلعيم، مانده ايم با امانتی که او به ما سپرد و رفت و بر ما فرض است که تداوم بخش و زمينه ساز تداوم آن باشیم.
زنده ياد مهندس سيدهادي ميرميران درباره خويش و جريان معماری که به آن تعلق دارد، چنين ميگويد: «جريان نوين معماری ايران که من به آن تعلق دارم، تلاش دارد نوعی معماری بيآفريند که معماری گذشته اين سرزمين کهن را تـداوم و تکامل بخشيده و بتواند جايگاهی در خور را در معماری معاصر جهان به خود اختصاص دهد و تمام کسانی که همراه و يا در کنار وي ياري رسان پختگي و تداوم آن رسالت بوده اند را در حد ايجاز و کمالي که از يک معمار مؤلف و پيشگام درعرصه معماري انتظار ميرود، بيان نمايد». با استعانت از اين گفته و ذهنيتهاي وي که ياران و همکاران او نقل کرده اند و يا از مقالات، مصاحبهها و گفتگوهايش استنباط ميگردد، هدف اصلي از ايجاد بنياد معماري ميرميران تحقق ذهنيتها، افکار و آرزوهاي اين معمار و هنرمند بزرگ و تداوم و تکامل جريان فلسفي هنري معماري نوين ايران و شناساندن رسالت ديرينه اين معماري در ايران و جهان ميباشد.