اختصاصی پایگاه خبری فضای نو : رسانه تخصصی طراحی داخلی
فضاهای هیبریدی و تعاملی یکی از مفاهیم جدیدی است که در قرن اخیر و درآینده مورد مطالعه و پژوهش قرار گرفته است. به خصوص در دوران همه گیری که به نوعی همه آن را تجربه کردند. مرزهای فیزیکی به مرزهای دیجیتالی تغییر یافت. فضاهای تعاملی شکل گرفت و شهروندان با شبکه های دیجیتال ارتباط برقرار کردند. محیط های آموزشی، کار و تفریح تعریف و شکل جدیدی به خود گرفت. این مباحث دلیلی شد تا یادداشتی پیرامون فضاهای هیبریدی بنویسم. ابتدا تعریف ساده ایی ارائه می کنم و در ادامه به فضاهای تعاملی در شهرهای هیبریدی اشاره خواهم کرد.
فضاهای هیبریدی[۱] مخفف ترکیب و ادغام رسانه و فضای فیزیکی است. فضاهای ترکیبی محصول اتحاد بین مرزهای فیزیکی و شبکه های دیجیتالی اطلاعاتی- ارتباطی، فضای معماری- شهری و رسانه ای هستند. رویکرد فضای ترکیبی، محیط فیزیکی را در زمینه و در ارتباط با شبکه‌هایی که به آن تعلق دارد و با آن‌ها تعامل دارد، در نظر می‌گیرد. از ادغام و تداخل فضاهای فیزیکی با شبکه های دیجیتال «فضای ترکیبی» پدید می آید، ابداع فضای کیفی جدیدی که در توسعه مفهوم فضای ترکیبی پیشگام بود. امروزه مفهوم «هیبرید» در همه جا وجود دارد و هیبریداسیون [۲]به یک پدیده مهم و فزاینده تبدیل شده است. دوسوزا اسیلو از نخستین کسانی است که عبارت فضای هیبریدی را به کار برد. او می گوید: “امر دیجیتال هیچگاه از کالبد شهر جدا نبوده و حتی می تواند یک عامل کلیدی برای ارتقای اجتماع پذیری و ارتباطات در فضاهای شهری باشد.” مفهوم فضای ترکیبی عبارت است از پذیرش ادغام محیط های دیجیتال و فیزیکی، تعبیه و ادغام شبکه های رسانه ای، در فضاهای شهری. مفهوم فضای ترکیبی از پذیرش ادغام محیط های دیجیتال و فیزیکی، تعبیه و ادغام شبکه های رسانه ای در فضاهای شهری شکل می گیرند. شامل عرصه های معماری، اجتماعی و فرهنگی است.. فضای ترکیبی “فضای جریان ها” و “فضای مکان ها”را در کنار هم قرار می دهد دهد. در واقع هیبرید توانایی تبدیل شدن به یک استراتژی را دارد. چالش‌های امروزی باید از منظرهای متعدد مورد بررسی قرار گیرند. موضوعاتی مانند آب و هوا و پایداری، میراث تاریخی، توسعه شهری و تحرک، سلامت، گردشگری و… به طور فزاینده‌ای با یکدیگر در هم تعامل هستند و زمینه‌های ترکیبی جدیدی را پدید آورده اند. ترکیب حوزه‌های مختلف دانش، امکان پرداختن به پیچیدگی و انتقال مفاهیم و ایده‌ها از یک حوزه به حوزه دیگر را فراهم می‌کند به چارچوب‌بندی مجدد مسئله کمک می‌کند و مسیرهایی را برای رویکردهای نوآورانه باز می‌کند. فضای هیبریدی جایگزینی برای بهبود کیفیت هوا و فراهم کردن فضاهای عمومی برای تعامل جامعه از نظر پایداری محیطی و اجتماعی است. یکی از نمونه های فضاهای ترکیبی، طراحی شهرهای سبز است. فعال کردن و ترویج سازگاری مشارکتی با اقلیم با حمایت دیجیتال و راهبردهای کاهش و سبز کردن برای شهرهای آگاه به ارزش آب است. مشارکت شهروندان در سبز کردن شهر ها مهم است. فضایی که فراوده ی تعامل گرد همایی دانش متخصصین و تجربه افراد عادی است و شهروندان را قادر می‌سازد تا به طور تعاملی شهر سبز خود را توسعه دهند. شهرهای هوشمند با سیستم های پیشرفته، فناوری جدید روش های نوین بازآفرینی بر تحول جهانی تاثیر گذاشت. در این شهرها تجربه انسانی باز تعریف می شود. شهروندان یکی از مهم ترین پایه های موفقیت در تجربه شهرهای هوشمند و فضاهای هیبریدی هستند. راپاری در سال ۲۰۱۴ بحث پوسته دیجیتال شهری را بیان می کند و به حسگرهایی در شهر اشاره می کنند که همواره اطلاعات را در اختیار شهروندان قرار می دهند.
در این نوشتار از مقالات ” Gordon, E. & de Souza e Silva, A. (2011). Net Locality. Blackwell Publishing Ltd و Prof. Frans Vogelaar”استفاده شده است.
[۱] Hybrid Space
[۲] hybridization