خانه ایمان پاسخی است به برهه ای از زندگی مالکین جوان آن که در پی بستری متفاوت برای رشد ثمره ی زندگیشان بودند. کالبد معماری پروژه با سازماندهی فضایی پویا به مثابه ظرفی لبریز از نور، طراوت و آزادی، می کوشد امکان تجربه ای متفاوت از سبک رایج زیستن در جامعه امروزی را فراهم آورد. ایده شکل گیری بنا همانند کودک خانواده، ۷ سال پیش متولد و در گذر زمان با وجود چالش های فراوان رشد کرده و مشابه موجود زنده تکامل یافت. نگرش معمار در طی فرایند طراحی و تجربه خوشایند کارفرما و ایمان او، در این مسیر منجر به اطمینان قلبی او و سپردن اجرای پروژه به طراح شد.

ماهیت اصلی فرم خانه ترکیب احجام کیوبیک ساده ای ست که بر صفه ای بالا آمده از سطح زمین نشسته اند و فضاهایی نیمه باز با استفاده از سطوح افقی و فرونشستن ساختمان در دل زمین تعریف می کنند. از این طریق علاوه بر تعدیل شرایط اقلیمی، با کمرنگ نمودن مرز درون و بیرون خانه، ارتباط حسی و بصری ملموسی با حیاط خانه برقرار شده است. بهره گیری از نور، آب، منظره درختان کاج، سطوح شیشه ای وسیع وتناسبات، تجربه ای بی واسطه از سرزندگی و پویایی سکانس های فضایی خانه را برای ساکنین به ارمغان آورده و جاری شدن زندگی با شکل گیری خاطرات، فرصت ها و رفتارهای متنوع فردی و جمعی را به راحتی میسر می سازد. سازماندهی فضایی فعالیت های متنوع نیز به صورت افقی و در سه سطح فضاهای خصوصی (اقامت دائم در طبقه اول)، نیمه خصوصی (پذیرایی خانوادگی و رسمی در طبقه همکف) و فضاهای عمومی (سالن دورهمی های دوستانه، سالن ورزش و اتاق کار در طبقه زیرزمین) صورت گرفته است. فضای پذیرایی رسمی خانه که با تناسبات ارتفاعی سقف، جداره های شیشه ای بلند و شومینه تبدیل به قلب خانه شده، فضای نشیمن خصوصی در طبقه اول را به حیاط متصل می کند.

تغییر سبک زندگی ساکنین بنا تحولی است که خانه ایمان در تلاش برای دستیابی به آن با ارائه فضاهای مختلف در کنار هم و در عین حال مجزا که کیفیت همه فضاها و ارتباطات آن نیز با هم حفظ شده، توانسته است نوع نگاه و شیوه زندگی آنها را تحت تأثیر قرار دهد و اتفاقهای مختلف بسته به نیازهای انسانی در آن جاری باشد.