پروژه پروژه ، دفتر به دفتر ، دست خط به دست خط ، به دنبال میرمیران معماری داخلی ایران می‌گردیم. سید هادی میرمیران ،متولد قزوین و فارغ التحصیل هنرهای زیبای دانشگاه تهران ، در دهه‌های هفتاد تا اواسط هشتاد خورشیدی با نگارش مقالات و طراحی آثار خود بدنبال نوعی روش طراحی بود که نگاه آن متوجه تاریخ و فرهنگ ایران بود.روشی که به تعبیر او «نقطه گره» یا همان هسته‌ی فکری پروژه بو و خاستگاه ایرانی و هویتی داشت. او در بهار سال هشتاد و پنج به دلیل بیماری و در زیر تیغ جراحان ما را تنها گذاشت و پروژه فکری او به نوعی ناتمام باقی ماند. حالا که سال‌ها از آن ایام می‌گذرد می‌بینیم که چقدر میرمیران جای درستی ایستاده بود و برای چه کار مهمی زمان می‌گذاشت. حالا معماری ما خیلی چیزها دارد اما آن هویت معاصر، آن دست خط ویژه ، به قول بزرگان و صاحبدلان ، همان «آن خودش» را ندارد. ما مانند ژاپنی‌ها، هندی‌ها و معماران خیلی از کشورهای دغدغه‌مند حوزه‌ی هویتی معماری ، به روش طراحی خاص بوم و مردم خود نرسیدیم و همیشه در پی ایده‌ها و فلسفه‌های دیگران بودیم. معماری داخلی ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست و ما باور داریم یک سید هادی میرمیران کم داریم تا طرحی نو دراندازد و آن را چه از حیث روش طراحی و چه از حیث فرایند طراحی و چه از بعد عملیاتی و واقعی برای نسل‌های بعدی مدون و تببین نماید.